Δεν
υπήρχε ποτέ, κανένα χωριό που να είναι
όλοι τρελοί // Απλά πάντα τα χωριά είχαν
και από δαύτους. // Συνήθως αυτοί ήσαν
λίγοι // και αγαπητοί // συνήθως // Γιατί
από κοπέλια και από τρελούς -κάποτε-
άκουγες την αλήθεια.Μα τα τελευταία
χρόνια // δεκαετίες πάνε // βλέπεις τους
τρελούς, όχι τόσο πια αγαπητούς // να
κυβερνάνε // και το χωριό να καίει τις
τελευταίες του ασφάλειες αποχασκωμένο
σε χάη ντεφινίσιον:
μπροστά
στο δέος ενός τσουνάμι // ενός γκα-ντάφι
ντακ που βομβαρδίζει // δίκτυα τρομοκρατών
// έγχρωμα // αλλόθρησκα // μεταναστευτικά
πουλιά // μιας διεθνούς φαντασμαγορικής
υπερπαραγωγής που καίει πετρέλαιο // με
χορηγούς τα πρακτορεία ειδήσεων // χώρες
που πεινάνε // χώρες που σφαγιάζονται
// χώρες που πουλάνε όπλα // σφαίρες –
δεν θέλεις να φανταστείς πόσες σφάιρες
θα φτιάχνουν // κάμερες-μικρόφωνα-κακό
να διαφημίζουν κρίση //
Τώρα,
ακριβή μου πόλη, βγαίνουν οι τρελοί //
και αποκαλούν εμάς τρελούς // με
χαρακτηριστική άνεση που υποθέτω παρέχει
η τηλεοπτική απόσταση // Και μας πείθουν>
“είστε όλοι διεφθαρμένοι - ανήθικοι -
τεμπέληδες - φοροφυγάδες // και πρέπει
να ξέρετε ότι είστε βουτηγμένοι στα
σκατά. // Καλά που είμαστε εμείς // και
προλάβαμε -στο τσακ όμως έ?- να σας
σώσουμε” //
“οι
επιθυμίες σας ας γίνουνε ανάγκες // να
ξεχάσετε τους λεκέδες με το καινούριο
καθαριστικό // να μιλάτε με τις ώρες στο
δικό σας δίκτυο γιατί είναι δωρεάν //
ένδεκα και οχτώ, στσ'οχτώ του οκτώβρη-
τυχάιο? Δεν νομίζω // πάρτε ένα πράσινο,
οικολογικό δάνειο // να αγοράσετε ένα
ακόμα αυτοκίνητο, τώρα και σε υβριδικό
// όχι δεν σε νοιάζονται οι φίλοι, ο οπάπ
σε νοιάζεται και η κόκα κόλα // όχι πια
δάκρυα // βάλε νόβα, και θα δεις // την
πτώχευση πριν από όλους (ή κάποιους) //
έη, προς θεού, ου χάσεις την γιουροβίζιον
// θα γίνει πανήγυρις // και άσε την
Βιλαρίμπα, ακόμα θα πλένουν”
Ευχαριστούμε,
ω σοφοί κυβερνήτες // και πολιτισμό
φέροντες // απεταξάμην της ειρήνης, της
ελευθερίας // της δημοκρατίας που κάποτε
ανακαλύψαμε // μακάριοι οι πτωχοί τω
πνεύματι // μακάρι όλοι οι μετανάστες
σπίτι τους // και μεις από το σπίτι να
σας θαυμάζουμε στις οθόνες μας // να
χορεύετε με τους σταρ, να μαγειρεύετε
με τις μουν, να ρεμβάζετε με τις γερασμένες
φιλοσοφίες σας στα τηλεπαράθυρα. // Θα
ζητοκραυγάζουμε κάθε μα κάθε γκόλ //
Διατάξτε, ώ, άρχοντες // είμαστε αορίστου
χρόνου συνδρομητές του φόβου που μας
λανσάρετε // Χίλιες εικόνες, μια μόνο
λέξη // Διατάξτε, είμαστε άνθρωποι και
υπακούμε// το μόνο είδος που εξημέρωσε
τον εαυτό του.
Ηράκλειος
άθλος της κατανάλωσης // αδιάφορα σκορπά
στο χρόνο // σάλια που στάζουν πάνω από
σουβλάκια // πάνω από φυλλάδια με
γκατζετάκια του μουλτιπλαίσιου // κρέμες,
μανό και μάσκες ενυδάτωσης // κάνε τα
πάντα να σε προσέξουν // κάνε όνειρα για
λεφτά, πολλά λεφτά // ή έστω αρκετά // να
αγοράζεις // να επιπλωθείς // να κάνεις
ταξίδια // να φέρνεις πίσω τασάκια-σουβενίρ
σε συγγενείς και φίλους // σε εκατοντάδες
φίλους στο φέησμπουκ // να αναρτάς
φωτογραφίες με τις διακοπές σου // τα
σκυλιά και τα γατιά σου // τις σκέψεις
σου // καθημερινά // να κρυφοκοιτάς τις
σκέψεις -(τις ζωές)- των άλλων // και ύστερα
να κάνεις λάηκ στο βίντεο που είδες, και
σε αυτό που μόλις μας είπες // Παχύσαρκε
εγωισμέ, η επιθυμία σου έγινε ανάγκη
μου. //
Όμως
τραγουδά το ραδιόφωνο όλως
τυχαίως-δεν-νομίζω-τάκη// “Βγαίνουμε
μωρό μου βγαίνουμε, μέσα απ'το τούνελ..έξω
στο φως” // και αλληλέγγυα θα κοιταχτούμε
στα μάτια // και θα πάρουμε στα σοβαρά
αυτό που κάνουμε // και όχι πια τους
εαυτούς μας. // ως να αντιληφθούμε πως >
“Μπαίνουμε
στον υδροχόο και θα φύγουν οι ιχθείς”(-καλό
ταξίδι Ρασούλη-) //
Χίλιες
και μια εικόνες // μα μια μόνο λέξη >
κάποιος θα την γράψει πάλι στον τοίχο
με μπογιά //
Παραφράζοντας
Λοϊζο // “Γερμανικές φρεγάτες φάνηκαν
στο κούλε.. δεν θα περά- δεν θα περάσει
ο φασισμός” // έτσι δεν είναι Ηρακλειάρα
μου? // Θα το παρελάσεις σε λίγες μέρες
// η θερμοκρασία ανεβαίνει. // Το νου σου.
No comments:
Post a Comment