χωρεί μωρέ ο Αύγουστος σε μια μαντινάδα? σκαρώνω λίγα δίστιχα και κάμω του καντάδα

παρ’τους αγαπημένους σου // τους φίλους που διαθέτεις

είτε ξενοδοχείο θες // είτε σκηνή να θέτεις

πάρε έναν υπνόσακο // μια τσάντα μ’εξαρτήσεις

το νεσεσέρ τα μπανιερό // και ξέχνα τις ειδήσεις

βάλε βενζίνα και γυαλί // τα κάζουαλ στον ώμο

ένα κρυφό προορισμό // και άντε: καλό δρόμο.

μα πάνω απ’όλα να νοιαστείς // μην το αμελείς, δεν λέει

να βάζεις και τις κρέμες σου // διότι ο ήλιος καίει

σε παραλία νότια // η τύχη να σε βγάλει

ήρεμη να’ναι η θάλασσα // και η δύση πορτοκάλι

σου εύχομαι δε, να μην φυσά // και να ‘χεις μέγα πλάνο

κι όταν βραδιάζει στόλισμα // τον ουρανό από πάνω

εκεί η αλήθεια θα σε βρει // στ’αστέρια είναι όλη

μον’ άσ’την καρδιά σου ανοιχτή // και όχι σαν στην πόλη

και δρόσισε το σώμα σου // νυχτερινό μπανάκι

για λίγο μόνο θα’ σαι δω // κάνε σαν το παιδάκι

στου Λιβυκού το ασύρματο // το δίκτυο να σερφάρεις

ούτε ταμπλέτα ούτε σμαρτφόν // ούτε πισί μην πάρεις

να συνδεθείς εικονικά // στου νου σου τις διευθύνσεις

να κατεβάσεις όνειρα // για να ακολουθήσεις

με το σουντόκου μη σε δω // βρήκαμε εδά ασχολία

γι’αυτό μωρέ βρεθήκαμε // σ’αυτήν την παραλία?

κάτσε οκλαδόν στο βότσαλο // στην άμμο, δες στο νότο

κάτσε και σκέψου ρώτα σε: τι χάνεις ρε γαμώτο?

μακροβουτάς τόσο καιρό // στης πόλης τα τσιμέντα

κι εξέχασες τα, μα’ναι εδώ // της γης τα καλημέντα

άκου στην άκρα του γιαλού // όταν τα πόδια μπήγεις

πως σκάει το κύμα αιώνια // πριν έρθεις, κι αφού φύγεις

@

(κι όντε γιαγιέρνεις να σκεφτείς // είσαι και συ της φύσης

γόπες, χαρτιά και πλαστικά // πίσω σου μην αφήσεις)